در جستجوی آن برتری

ح.ط کجاست؟ ح.ط کجاست؟ ح.ط کجایی؟ وبلاگت چرا غیب شد؟

اگه روزی اینو دیدی به من ایمیل بزن...

بعدا درباره یک خاطره خیلی زیبای دیگه هم مینویسم، یک شبی که رفتیم فلافلی قدیمی شهر، که زیر زمین بود و نوشابه شیشه ای میداد با نی رنگی رنگی، مطمئن نیستم ولی فکر کنم همون روزی بود که برام یه عینک آبی هم خرید. همینی که الان روی چشممه.

My baby got blues,

I don’t know what to do, to change his mood.

My baby is blue,

And i made up this song,

Hope he’ll come along.

He’s the sweetest man in the world, but he’s hurt,

I’ll do anything for you, baby, don’t be blue.

وبلاگ پناه آخرم است،‌ شب هایی که تنها شده م، کسی را ندارم که دلداری م بدهد و کسی را ندارم که دلداری بدهم، خودم را در وبلاگم دلداری میدهم.

داشتم فکر میکردم کاش روی گردنم کبودی هایی بود، به شکل گردنبند تقریبا، اگر چنین بود برای پوشاندن آن تلاشی نمیکردم، شاید حتی یک لباس آبی میپوشیدم که به آن بیاید. بعد با خوشحالی دستت را بیشتر فشار میدادم و بلند تر می خندیدم... 

خبر کوتاه بود: گفت با تو خوشحال نیستم، با مائده خوشحالم.

خداحافظی سختی کردیم، گریه کرد، گریه کردم، گریه کردم،‌گریه کرد، دستم را فشرد و بوسید و با گریه گفت مراقب خودت باش. گفتم باشه. گفت قول میدی؟ گفتم باشه.

دلتنگی امان از ما برید.